نویسنده: خبرنگار 
اتصالات سازه‌های LSF نقش حیاتی در پایداری و عملکرد صحیح این سیستم دارند. این اتصالات باعث می‌شوند که اجزا به‌صورت یکپارچه کنار هم قرار بگیرند و نیروهای وارده به ساختمان را به‌درستی منتقل کنند. حالا بیایید انواع اتصالات این سازه را بررسی کنیم:
🔹 ۱. اتصالات پیچ و مهره‌ای (Bolt & Screw Connections) این روش متداول‌ترین نوع اتصال در سازه‌های LSF است، زیرا نیازی به جوشکاری ندارد و به‌سادگی نصب می‌شود. پیچ‌های خودکاری مخصوص که ضدزنگ هستند، برای اتصال دیوارها، تیرها و سقف به‌کار می‌روند.
🔹 ۲. اتصالات نبشی و گاست پلیت (Angle & Gusset Plate) در نقاط حساس، مانند محل اتصال تیرهای سقفی به ستون‌ها، از نبشی‌های فولادی یا صفحات تقویتی (گاست پلیت) استفاده می‌شود تا استحکام بیشتری ایجاد شود. این صفحات معمولاً با پیچ‌های مهندسی‌شده تثبیت می‌شوند.
🔹 ۳. اتصالات مهاربندها (Bracing Connections) مهاربندها به‌وسیله‌ی پیچ و مهره یا اتصالات ویژه، به ستون‌ها وصل می‌شوند تا مقاومت سازه در برابر نیروهای جانبی مانند باد و زلزله افزایش یابد. این بخش‌ها معمولاً از ورق‌های فولادی سبک ساخته می‌شوند که قابلیت انعطاف و جذب انرژی دارند.
🔹 ۴. اتصالات سقف به دیوار (Roof-to-Wall Connections) برای اتصال سقف به دیوارهای LSF، معمولاً از ورق‌های تقویتی یا نبشی‌های گالوانیزه استفاده می‌شود تا سازه دچار جابه‌جایی نشود. این اتصالات به‌ویژه در مناطق زلزله‌خیز، اهمیت بالایی دارند.
🔹 ۵. اتصالات کف (Floor Connections) کف‌سازی در این سیستم معمولاً با تیرهای فولادی سبک انجام می‌شود که روی صفحات بتنی یا تیرهای نگه‌دارنده قرار می‌گیرند. اتصال این تیرها با پیچ‌های مقاوم صورت می‌گیرد تا ثبات لازم در سازه ایجاد شود.
🔹 ۶. اتصالات مدولار (Prefabricated Modular Connections) در پروژه‌های پیش‌ساخته، بخش‌های مختلف اسکلت به‌صورت آماده به محل اجرا منتقل می‌شوند و با اتصالات مدولار به یکدیگر متصل می‌شوند. این روش سرعت ساخت را افزایش داده و امکان تنظیم دقیق قطعات را فراهم می‌کند.
این نوع اتصالات باعث می‌شوند که سازه‌های LSF سریع اجرا شوند، مقاومت بالایی داشته باشند، و هزینه‌های نگهداری آن‌ها کاهش یابد.
